در حدود 2500-2200 سال قبل از میلاد، قبل از خشک شدن استپهای کالمیکیا، برنج و مس بومی، در قالب ریخته شدند. در این زمان، ریختهگری برنج نسبت به ریختهگری برنز، پیچیدهتر بود، اما فنونی وجود داشت که به صنتعگران کمک میکرد تا برنج را با موفقیت ریختهگری کنند.
اقلام و وسایل برنجی که از چنین محلهایی یافت شدهاند، اطلاعات ناچیزی از آنچه که واقعا وجود داشت، نشان میدهند. همچنین بسیاری از این اقلام، یا از بین رفتهاند یا غارت شدهاند.
در دو محل، در گرجستان کنونی، علاوه بر شواهدی که از کار با مس در هزاره سوم یافت شده است، ابزار و سلاحهای مسی، دو شیء، یک تیغه خنجر از نولی در شمال گرجستان امروزی و یک سنجاق(گیره) دایرهای از تلبی در شرق گرجستان، کشف شده است که هر کدام حاوی 5 تا 6 درصد روی هستند و میتوانند به عنوان یک برنج کم روی در این دوران در نظر گرفته شوند.
از اواخر 3 هزاره قبل از میلاد، از دو ناحیه در خاورمیانه، مصنوعاتی از جمله سه نوع مختلف از مصنوعات برنجی، کشف شده است. دو مورد از آنها که از نامازگا در دامنههای شرقی ایران در آن زمان(جایی در جنوب ترکمنستان کنونی) کشف شدهاند، شامل یک سوزن و یک مهر است که از برنج خالص ساخته شدهاند. مورد سوم، یک خنجر که آن هم از برنج خالص است، از ام النار، یک منطقه شهری معاصر متفاوت، در جزیرهای در کنار ابوظبی در خلیج فارس (امارات متحده عربی فعلی)، یافت شده است. احتمال داده میشود که، اقلامی چون مصنوعات برنجی ذکر شده، بواسطه اعتبار و قدرتی که اعطا میکردند، سلسله مراتب سیاسی و اقتصادی را در این شهرها تسهیل کرده باشند. با این اوصاف، با شهرنشینی، هدف ساخت برنج بتدریج تغییر و به سمت فایدهگرایی حرکت کرد.
ساختمانهای سنگی فرهنگ ام النار، که از 2600-2000 سال قبل از میلاد ادامه داشت، شامل یک خانه فوقالعاده بزرگ، با اتاقهای زیاد برای رهبر غالب و همچنین سنگچینهای قبر که به شکل کندو ساخته میشدند، بود.
ساکنین ام النار، کامیابی و رونق شهر خود را بواسطه صید و ماهیگیری و ارتباطات دریایی و تجارت مس بومی با بینالنهرین (عراق)، بدست آورده بودند. این احتمال داده شده که خنجر یافت شده از این محل، در بینالنهرین ساخته شده باشد و بواسطه مبادلات صورت گرفته، به آنجا رسیده باشد. شایان ذکر است، خنجر از یک گور سنگی به قطر 12 متر پیدا شده است.
در نوزی، در آکادیا، در شرق رودخانه دجله در شمال بین النهرین (شمال شرقی عراق)، دو حلقه برنجی کشف شده که مربوط به اواخر 3 هزاره قبل از میلاد هستند. نوزی، ناحیهای بود که پر از مردم هوریانی (مردم باستانی شمال میان رودان از کوههای زاگرس تا سوریه) بود، کسانی که ریشهشان به آناتولی برمیگشت، جایی که سنگ معدنی روی پدید آمد. بنابراین، این احتمال وجود دارد که آنها خیلی زودتر، آلیاژ برنج را کشف کرده باشند.
در دالورسین، یک کشور بانفوذ در دره حاصلخیز و پررونق آمودریا (در جنوب ازبکستان امروزی)، یک حلقه و سنجاق برنجی که قدمت آنها به حدودا 2000 سال قبل از میلاد برمیگردد، کشف شده است، که نشاندهنده تعاملات این کشور با کشورهای همسایه است.
در تپه یحیی صوغان در استان کرمان، سه قطعه برنجی و بخشی از یک دستبند، که مربوط به اوایل 2 هزاره قبل از میلاد است، کشف شده است. براساس یافتهها و شواهد، دستبندی که یافت شده، احتمالا توسط یک زن ثروتمند، مورد استفاده قرار میگرفته است.
