مس و ارتباطات
بواسطه کشف القای الکترومغناطیسی، توسط مایکل فارادی در سال 1831، و متعاقبا توسعه صنعت مهندسی برق، از جمله اختراع تلگراف الکتریکی در اوایل قرن نوزدهم، که شامل ارسال سیگنال‌های الکتریکی در امتداد سیم مسی بود، عظیم‌ترین تحول در کاربرد مس اتفاق افتاد و برای اولین‌بار، امکان ارسال پیام‌های فوری به سراسر قاره‌ها و زیراقیانوس‌ها فراهم شد.
مایکل فارادی
تلگراف در ارتباطات، که تا قبل از آن به پونی اکسپرس، خورنگار یا آینه آفتابی(یک تلگراف خورشیدی بی‌سیم)، کبوتر نامه‌بر و غیره، وابسته بود، یک انقلاب ایجاد کرد.
شرکت الکتریک تلگراف، اولین شرکت تلگراف عمومی جهان، در انگلیس و در سال 1846 تاسیس شد.
سیستم تلگراف الکتریکی تا سال 2006 در وسترن یونیون امریکا و تا سال 2013 در مخابرات دولت هند، باقی بود.
تلگراف چاپی در موزه تلگراف پورتکورنو در انگلیس
مرحله مهم بعدی، انتقال صدا (تلفن) در امتداد کابل‌های مسی بود، که در سال 1876، توسط الكساندر گراهام بل، اختراع شد.
یکی دیگر از رویدادهای تاریخی مهم دیگر مربوط به سال 1929 می‌شود، زمانیکه از طریق تلفن، از اروپا به ایالات متحده آمریکا، موسیقی پخش شد.
تلفن 312F مشکی با باتری مرکزی، متعلق به سال حدودا 1940
در دهه 1980، با انقلاب فکس و به دنبال آن توسعه اینترنت و ارتباطات ماهواره‌ای، کاربرد فیبر نوری افزایش پیدا کرد.
با وجود اینکه کاربرد مس به علت افزایش کاربرد فیبر نوری، تحت تاثیر قرار گرفت، اما از آنجایی که در همه این فناوری‌های مدرن، به نوعی مس بکار می‌رفت، هیچوقت کاربرد آن منسوخ نشد.
جامعه مدرن امروزی، خواستار رد و بدل اطلاعات و داده‌ها در کوتاه‌ترین زمان ممکن است. کابل‌های مسی زیردریایی با قطر بزرگ، سیگنال‌ها را بین قاره‌ها رد و بدل می‌کنند، در حالی که سیم‌های مسی نازک، برق و اطلاعات را به کاربران منفرد، منتقل می‌کنند. حتی ارتباطات بی‌سیم نیز به کابل‌کشی‌های مسی در ایستگاه‌های رله و دکل‌ها، احتیاج دارند.
سیم‌ها و کابل‌های مسی “قهرمانان گمنام” عصر ارتباطات هستند.
چه کسی می‌داند این صنعت که با سرعت هر چه تمام در حال تکامل و پیشروی است، در چند سال آتی، چه فناوری‌ها و تکنولوژی‌های دیگری را به ارمغان می‌آورد؟
