قرنها قبل از اینکه عنصر روی به عنوان یک فلز شناخته شود، از آن برای ساخت برنج (آلیاژ روی و مس) و اهداف دارویی استفاده میکردند.
روی بعد از آهن، آلومینیوم و مس چهارمین فلز پرکاربرد در جهان است.
کشور چین، دارای ذخایر غنی از سنگهای معدنی روی بوده، که احتمال میرود برنجهای اولیه نیز از ذخایر روی این کشور ساخته شده باشند.
فلز روی به خودی خود در طبیعت پدید نمیآید و معمولا به صورت یک سنگ معدنی مرکب و به صورت کربنات روی یا سولفید روی پدیدار میشود.
روی به حدی فرار است که در مقابل حرارت بیش از 907 درجه سانتیگراد، بخار شده و وارد جو میشود.
در ماه سپتامبر سال 2020 محققان دانشگاه میشیگان اعلام کردند که، موفق به ساخت یک باتری از جنس روی شدهاند که بسیار قدرتمندتر از باتری لیتومی است. به علاوه با محیط زیست سازگار بوده و به راحتی بازیافت میشود و در ساخت رباتهای کارآمدتر نقش مهمی ایفا خواهد نمود.
فقط آلیاژهای مسی که حاوی حداقل 8 درصد روی باشند، برنج محسوب میشوند.
در گذشته، شهر اوگاریت (در سوریه فعلی)، یک منبع غنی از سنگ معدنی کربنات روی، بوده است.
فلز روی در صنعت گالوانیزاسیون، ساخت برنج و برنز، محصولات نیم ساخته، مصارف شیمیایی، ساخت و ساز، حمل و نقل، کالاهای مصرفی و الکتریکی، لحیم کاری، دندانسازی، اتومبیلسازی، لوازم آشپزخانه و غیره، کاربرد دارد.
معدن سرب و روی انگوران و کارخانه تولید سرب و روی انگوران، در استان زنجان، بزرگترین تولیدکننده سرب و روی ایران و بزرگترین معدن سرب و روی خاورمیانه است.
مقدار کل تولید شمش روی در ایران در سال 1399 برابر با 142 هزار و 500 تن (سهم تقریبا یک درصدی از کل تولیدات دنیا) و مقدار کل شمش سرب تولیدی نیز حدود 25 هزار تن (سهم تقریبا 2/0 درصدی از تولیدات جهان) بوده است.
استرالیا، بیشترین ذخایر روی را در جهان اختیار دارد.
چین، پرو، مکزیک، هند و امریکا نیز، دارنده ذخایر عظیمی از روی هستند.
بیشترین مصرف فلز روی در سال 99 در راستای تولید ورقهای گالوانیزه (حدود 50 درصد)، تولید آلیاژهای محتوی روی (17 درصد)، تولید آلیاژهای برنج و برنز (17 درصد)، و در مجموع 84 درصد، بوده است.
